Дӯстон ва ҳамкасбони гиромиқадр!
Дар ин лаҳзаи хос, аз самими қалб, мехоҳем ба ҳамаи шумо муроҷиат кунем. Пас аз солҳои дароз, ки дар паҳлӯи ҳам кор ва фаъолият намудем, вақти тарк кардани мавқеъ расидааст. Тавре ки медонед, ман 31-уми декабр ба нафақа мебароям. Ин лаҳзаи ниҳоӣ дар роҳи мо, замонест, ки моро водор мекунад, то ба гузашта назар афканем ва ҳамаи он лаҳзаҳои хотирмоне, ки бо ҳам таҷриба намудем, ба ёд оварем.
Мехоҳем ба ҳар яки шумо барои дастгирӣ ва дӯстии самимона изҳори сипос намоем. Дар тӯли 20 соли ҳамкорӣ дар Тоҷикистон, бо ҳам роҳи дуру дароз ва пурарзишро тай намудем. Барандагони стипендия, хатмкунандагон, омӯзгорон, мутахассисон, кормандони идора ва роҳбарони ташкилотҳои шарик — ҳар яки шумо ҳиссаи бебаҳо дар муваффақияти якдилонаи мо гузоштед. Бо ҳам рӯзҳои бебаҳо, маросими супурдани дипломҳоро ҷашн гирифтем, фазои дӯстӣ ва ҳамдигарфаҳмиро бунёд намудем, ва дар лаҳзаҳои душвор ҳамдигарро дастгирӣ намудем.
Ҳоло бошад, вазифаи касбии худро тарк мекунам ва гуфтани ҳастам, ки ман ва оилаам хотираҳои гаронбаҳо дар бораи мулоқот бо шарикони арзишманд ва инсонҳои беҳтарин, дар ҷойҳои зебое, ки дар тӯли ин солҳо зиндагӣ ва фаъолият намудем, боқӣ хоҳанд монд.
Мо барои шумо дар фаъолияти касбии оянда муваффақият, сиҳатӣ ва хушбахтии оилавӣ орзу менамоем. Умедворем, ки роҳҳои мо боз ҳам бо ҳам хоҳанд пайваст.
Бо беҳтарин таманниёт,
Ҳуля ва Макс Георг Майер
